SAORI, I STRABOLI (o STROBOLI)

Mai capità de avèrghe de còlp voia de mèter en boca qualcòs de bòm al de fora del disnàr, de la colaziòn, de la marenda, dela zena? Ensòma, de zacàr do robète dolze e fermarse n’atimo a pilucàr, come fussa patatine? Alora provè i “stràboli” (o stròboli).
Via con quel che serve per quatro-séi che magna (a seconda se i quatro i magna per séi o se i séi i magna per quatro).
– n’eto de farina
– en quartìn de late
– tre ovi
– en cuciàr de sgnapa
– en pizegòt de zucher
– oio per frìzer
Ghe se vol tre quarti d’ora. E alora nar che nare.

Metè en de na scudèla quasi tuta la farina. Misciéla col late. Pian pian, no tut de colp. E dopo denter anca le ciàre de of (che avrè dovù montàr prima, se sa). E zò anca el cuciàr de sgnapa (po’ podè anca sugàrlo en boca, dopo però). Misciàr tut fin che vei fòra na specie de besiamèla. No màssa slavarìa però, Eco, sta pastèla la và po’ colàda co lorèl o co na broca dal bèch larch (meio ancora sarìa co na siringa de quele che dròpa i pastizèri) nela padèla dove l’oio (o anca el buro se ve piàs de pu) zamài el frìtega. Dovè còser i stràboli fin che i deventa crocanti. Po’ féi sgozolàr su carta che tira via l’oio o ‘l buro en pu. Na spolveradina de zucher a vel- E via a pilucàr. En banda ghe se vol anca en biciér de moscatèl zàlt.
Oscia, me desmenteghevo: come devei vegnir fora sti stràboli? Ensoma, che forma dévei averghe? Disènte che el nome el vei dal todésch Strauben. Che vol dir ‘nrizài, storti. Vol dir, come per i gròstoi che come i vei fòra va ben. Ognun pol farli a la so maniera. E ala fìn – ocio – oltra al zucher a vel na spenelada de la marmelada che pu ve piàs la ghe stà giusta giusta.