EL TESTAMENT

EL TESTAMENT

images

Te sei lì, en de na càssa che va zò,
entorno zènt che pianze,
entorno zent che fa finta de pianzer.
E pian pian te vai zo, soto tera.
Sì, tranquilo, te sei propri mort,
no l’è che che na vòlta se sòto,
te sgrìfi la bara, te domandi aiuto.
De sóra i è tuti vestìdi ben,
co le giàche de le feste, le cravate.
De sòra, anca se propri no lo dìs,
i spèta la fin de sto òbit,
per nar a bever qualcos al bar,
per nar drìo demò ai so afari.
Ma ‘n tant bisogna pianzer,
o far finta, almen, de pianzer.
Che gh’è zà stà la messa, per quel
a tirarla longa e ancor pu longa.
Che te scapéva zà lì da pissàr.
Ma cossa volé da mi, oscia,
che son vif, che morir no voi?
E quei che canta, ombrósi, tristi,
che i te fà vegnir anca el magón.
E quei che ricorda, su l’altar,
quel che è ‘pena mort, quel … lì.
Che l’è stà el pu bom om del mondo,
anca se magari, magari neh …
l’è stà un che se se podéss parlar …
E la và ‘nvenati la tòta en giro,
fin quando, pochi dì dopo …
davanti al notari, scominzia le beghe.
Che ‘l savéven tuti, dai, dilo anca ti,
che lù l’era un che no credeva en Dio,
ma sol nei soldi, nel ciapàr e basta.
Eco, quel e ‘l n’ha lassà adès …
tanti debiti, diaolporco.
E quele do righe che fà ‘ncazzàr:
“Rangiéve adés che no che son pù”.

Questa voce è stata pubblicata in Senza categoria. Contrassegna il permalink.

Lascia un commento