I CORNETI AI PIGNOI

I CORNETI AI PIGNOI

cornetti ai pignoli

A dirla tuta no l’è propri en dòlz trentin trentin. El tira pù su oltra Salorno, capì come? Ma se pòl anca farlo pù ‘n zò. Na volta eren todeschi anca noi. Sen semper taliani ciapài col sciòp.  Tut mal per farli ghe se vol (per vintizinque corneti):

Do eti e mez de mandorle taiade su fine fine, masnade ensoma

Do eti e otanta grami de zucher

Quatro ciàre d’of

Na scorza gratàda zò da ‘n limon

Na ciara d’of per spenelàr a la fin

N’eto e vintizinque grami de pignoi

En po’ de buro pu ch alter per no far tacar tut nel fònt del forno.

Mi dirìa che per prima roba dovrèsse mèterghe en po’ de buro su quela vaschèta de fer che dropè nel forno. Ben sto buro, dapertùt. No masa però. Eco … ve par che così se tàca zò? Alora metèghe ancora en po’ de buro. No stè però star chi na giornàda demò. Fat? L’era ora. Adès empizè el forno a zentotanta, dozento gradi. Che entant el scominzia a scaldarse.

Adès ciapè le mandorle, el zucher, le ciare d’of (no tute, una la ve serve ala fin) la scorza de limon gratada e ‘n de na padelota scaldè pian pian tut. Fiama bassa oscia…no dovè miga far el budin. Quando sta pasta la s’è ben misciada, smorzè tut. Lassè che la se frèda. Scòtela ancora? Meio spetàr … entant podè anca darghe n’ociada al forno. Ve par che ‘l sia zamai calt? Masa? Sbassè n’atimo.

Bom quando la pasta l’è freda giusta, fè en rudol. E taielo en vintizinque tochi gualivi. Dèghe la forma dei cornèti. Vardè la foto: storti i è i corneti, storti, tipo meze lune oscia. Eco, adès na bela spenelada co la ciàra d’of che v’è vanzà (ve l’avevo dit neh de tegnirne via una …). E butèghe sora i pignoi. Schizèli pian pian denter sti corneti de pasta crùa. No masa, che se i vèda demò.

E alora tut sula vascheta del forno. Lassèi denter en quart d’ora. I deve ciapàr, i cornèti, en color maròn ciàr. No maròn scur. No nero, cramento.

Bon, savème dir. Drio se pol beverghe el so bel moscatel zàlt se ve pias el vin. Anca en prosechin va ben. E se no acqua, che ve diga … ocio però che la smarzìs i canai.

Questa voce è stata pubblicata in Senza categoria. Contrassegna il permalink.

Lascia un commento