el pòlo a sant’antòni

polo

EL POLO A SANT’ANTONI

L’era tut ‘n da fàr
fin da la matina prest
Piròni, cortèì, mantìni
sal, pèver, oio del nòs
En vecio taolìn
zamai pièm de bùsi
quatro careghète
giust per far polsàr
ogni tant ‘l cùl
Tut sula giardinèta
co le portiere
sfrisàe dai ninzolèri
E su, putelòti
se volè magnàr
per mezdì
Se pasèva Salve Regina
(zò acqua nel radiatòr)
su vers la Capana
e po’ a Santa Barbara
e ancora pu su
fin ai piani de Sant’Antòni
dove se ciapa la straa
per le Prese del Stìf
‘pena smontài
la legna da zercàr
bachetini sechi
per ‘mpizàr el foch
dàse de pin, zòche sute
da taiar col manaròt
E quei ramèti de zinèver
per darghe pu saòr
Po’ se gireva sto fil de fer
co ‘nfrizà el polo
Fin che qualchedùn
el disèva: “l’è còt”
Via alora coi tochetìni
a mi ‘l galòn, a ti le alète
E vara ti, no ‘vanzèva
che òssi nètài
anca da quela pèl
nera come ‘l carbon
Na partìa al balòn
schivando le boazze
de là quatro veci
che zugheva a la morra
la nona che tirèva
do ponti per el maiòm
Cossel che te voi?
la ‘ranciata?
Varda che là ‘n zima
gh’è la fontànela
co l’acqua pu bona
de tut el mont

Questa voce è stata pubblicata in Senza categoria. Contrassegna il permalink.

Lascia un commento