QUEL CHE GIRA PER ARIA …
di Cornelio Galas
Ma ‘l sàt ti, cossa gh’è nel zèl?
Sì, gh’è i aroplàni, le onde …
quele dei telefonini, dele radio,
de tute le televisiom …
Ma dìgo, de pù, de pù, de sòra,
dime cossa gh’è sora de tut,
sora de noi, su ‘sta tèra,
sòra de noi, sfigài demò.
Spiegheme perché, ‘cramento,
no savém dove finirém …
‘n dòve narèm, ‘n dò …
‘n dò no sà nesùni, nesùni.
L’è istéss se no te me parli,
ho zà capì, no sòm sémo,
che devo ‘rangiarme …
vegnirgh’en fòra da mi.
