QUEL CHE GIRA PER ARIA …
di Cornelio Galas
Ma ‘l sĂ t ti, cossa gh’è nel zèl?
SĂŹ, gh’è i aroplĂ ni, le onde …
quele dei telefonini, dele radio,
de tute le televisiom …
Ma dÏgo, de pÚ, de pÚ, de sòra,
dime cossa gh’è sora de tut,
sora de noi, su ‘sta tèra,
sòra de noi, sfigà i demò.
Spiegheme perchĂŠ, ‘cramento,
no savĂŠm dove finirĂŠm …
‘n dòve narèm, ‘n dò …
‘n dò no sĂ nesĂšni, nesĂšni.
Lâè istĂŠss se no te me parli,
ho zà capÏ, no sòm sÊmo,
che devo ârangiarme âŚ
vegnirghâen fòra da mi.
