I FONGHI DAL SANGUE
No te me crèdi? Spèta, spèta …
che te cònto quel che suzède
Se vers la fin de l’istĂ
te vai su, en Val de Lèder
‘ntòrno ai pèzi pu pìcoi
del lĂ ghèt d’Ampola
basta sgarbiĂ r co le man
soto le dĂ se, e eco …
và rdei lì, i fonghi dal sangue
LĂ ssa perder quei embisolĂ i
ma no stĂ dĂ rghe pezĂ de
i fĂ somènza, te verĂ i st’am che vèi
Tò sù quei pu picinini, quei mèdi
quei che te dìs: “Dai, tòme su”
Quando te gh’avrĂ i la zèsta piena
basta tornĂ r, piam piam, a l’autìn
Te te fermerai, se sa ben,
ale cièse de quela và l
per calmĂ r la sè, ma no co l’acqua
“Com’ela nĂ da ancoi coi fonghi?”
– Ah ‘l sòlit no i buta pĂą
come ani endrìo
Bosìe, bosìe, perchè en machina
la zèsta l’è demò piena
Na volta a cĂ , scolteme mi
varda subit nel frigo
se gh’è ai, prezemol e oio del nòs
VĂ rda ‘n po la televisiòm
che cosìta te te polsi ti
e polsa anca i fonghi
Po’ tut soto l’acqua del secièr
piam, che se nò i se ròte
Tìreghe via i aghi de pèz,
la tèra, lumà zi picoi ancor tacà i
No stĂ butĂ r via gnent
de quel che te tĂ i al pè …
mèti che ghe sia da far el misto
Revèrsa le capèle, en modo
che ‘l sora, el stĂ ga de sòto
E ‘n mèz a tuti quei fili de fònch
mèteghe ai taià zò fìn, zìgola,
prezèmol, en gòz de oio
Zò tut nela padelòta
dove l’oio (no ‘l bĂąro neh)
el sfritèga da ‘n bel po’
E spèta, spèta….ancora
Eco, svòltolei adès, senza far dani
Che ì rèsta entrèghi
Vot fĂ r en figuròn? L’erba zipolìna
fresca sòra, quando te l’hai mèssi
nel piĂ t che te porti sul tĂ ol
Questa voce è stata pubblicata in
Senza categoria. Contrassegna il
permalink.
