CIAO
Te scrivo dal ricovero. Oscia, se stĂ bem chi. I te tira su dal let la matina. I te porta a far colaziòm. Poâ te âspeti el disnĂ r, el tè, la marènda, la zèna. Poâ de nof te vai a paiom. I te dĂ anca le pĂŹrole giuste. No, no, se stĂ bem chi. I te stĂ drio. Gnent da dir. Come vala con to marĂŹ? MIga massa bem ah? Lâho capĂŹ sat, lâè ân pèz che no ve vedo ensema. Ma stè a um, stè a Ăšm che gavè anca âna creatura. Cossa vot che sia zerte miserieâŚvarda mi, ânciodada su âsta carozela. Na casa fitada che me mantèi ân sto posto. Te savesse quante volte avria volĂš mandĂ r a quel paes to pareâŚ. Ma poâ ne trovevèm. Do salti, do mazurke ale feste. Qualcos che no se pol dir soto âl lèt. Lâèra nâartĂŹcol to pare. Bisogneva portar pazienza, E tanta anca. Però âl portèva tut a cĂ . Mai al bar a zugar a carte. Mai ân giro a bever. Casa, sposa e fioi: tut quel che âl gaveva ân testa. Anca ti, dai, soporta. Falo almem per i fioi. Che dopo se sa, nesuni è santi ân sto mondo. Nesuni è giusti come i oroloi.
Questa voce è stata pubblicata in
Senza categoria. Contrassegna il
permalink.