AN CHE VEI, AN CHE VA …
AN CHE VA, AN CHE VEI
di Cornelio Galas

Sènti che casìn, che cià s
pà r squasi na stròzzega
de canderlòti de Santa Lùzia
Par che tut ‘sto fracĂ s
vegna dal bòsch su à lt
ma ‘l sòl el vĂ zamĂ i zo
dà me na pìla che vardo meio
No l’è matelòti che zĂąga
e gnà nca machine o biròzi
VĂ ra, l’è sòl en por veciòt
cargĂ come ‘n mĂąs de batarìa
“Ma ‘l lassa perder – ghe digo –
che magari ghe v’èi en crèp,
el mòla tuti quei ligà mi
l’è frèt, ghe fago en cafè”
‘sto omenèt, barba da far
zamai da chisĂ quando,
el me và rda de sbièch
po’ el tira ancòra i so bagĂ i
“El se fèrma n’atimo, dĂ i
coss’èla tuta ‘sta prèssa?
E po’ no ghe serve quela roba
l’è vecia, scassĂ da, da butĂ r via”
Alòra el se fèrma, el ciapa fià :
“Som l’Ă m vecio, caro mio,
meio che me traga ‘nvanti,
chè quèl nòf l’è drio a ‘rivĂ r,
và rdèl lazò, zòvem e svelto,
meio che cora e cora ancora
se nò ‘l me vei giust nel cul.
Tanta de ‘sta mercanzia
che adès me fa tribolà r
l’avevo portĂ da ai primi de st’am
I s’è tegnĂą le robe pu bele
quele da bèver e da magnà r
quele che dura come i cerìni
quando te i ‘mpìzi contro vent
m’è restĂ sol tante promèsse
bone intenziòm, acqua che va
E anca mì adès te saludo
quel che ho vist m’è bastĂ ”
CiĂ po el binocòl e vardo en lĂ
Eco l’an nof, l’è squasi ‘rivĂ
El me saluda, el ride, ‘sto bocia
el me fa segni coi bicèri en man
entant che ‘l vecio zamai l’è nĂ
Questa voce è stata pubblicata in
Senza categoria. Contrassegna il
permalink.